Kurtuluş Savaşı Destanı -

DESTAN

İstiklal Harbi’nde biz bu vatanı
Başı başa vere vere kurtardık
Bana inanmazsan söylet atanı
Kara günler göre göre kurtardık

Unuttun mu emeğini atanın
Deden yok mu senin şehit yatanın
Bütün çevresine nurlu vatanın
Cesetten ağ öre öre kurtardık

Türk kadını koştu kazma kürekle
Mermi çekti kucağında bebekle
Kara barut ile dolma tüfekle
Topa karşı dura dura kurtardık

Devletlerle açılmıştı aramız
Dövüşmekten başka yoktu çaremiz
İlaçsız doktorsuz kendi yaramız
Gömlek yırtıp sara sara kurtardık

Pes demedik gavurların birine
Nöbet tuttuk subayından erine
Top, tüfek, süngü, silah yerine
Sopa ile vura vura kurtardık

Sırrımızı yad ellere açmadık
Candan geçtik bu vatandan geçmedik
Kurşundan süngüden dönüp kaçmadık
Göğsümüzü gere gere kurtardık

Yedi iklim dört köşede, her yanda
Kim duymamış Türk’ü ulu cihanda
Kars’ta, Erzurum’da, Bitlis’te, Van’da
Yüz bin şehit vere vere kurtardık.

Mehmetçik süngüyü taktı sılada
Kaldı düşmanların başı belada
Sakarya, İnönü, Çanakkale’de
Nice çember yara yara kurtardık

Büyük bir kumandan var idi başta
Küçük büyük asker idik her yaşta
Kars’ta, Erzurum’da, Sarıkamış’ta
Yüz bin şehit vere vere kurtardık

Çok şükürler olsun kalmadık yasta
Düşmanlar sanmıştı Türkleri hasta
Ankara, Erzurum koca Sivas’ta
İstişare kura kura kurtardık

Bak ne dersler verdik Türk’e çatana
Ne olaylar yaptık çalım satana
Maraş, Gaziantep, Mersin, Adana
Kanımızı sere sere kurtardık

Sorarsan Türklerin aslı nereli
Fatih, Yavuz, Alparslanlar sıralı
Hedefimiz Kızıl Elma ileri
Domuzları süre süre kurtardık

Abdülvahap KOCAMAN