islam-düşmanı-sanatçılar-yusuf-ziya
Din Düşmanı – Mason Edebiyatçılar – Sapkın İnançlı Sanatçılar – Münafık Düşünürler
İslam Düşmanı Sanatçılar – Edebiyatçılar Abdullah Cevdet
İlk olarak bu zatın Peygamber efendimize ettiği ‘’Mekkeli Yobaz’’ hakareti vardır. Bundan dolayı mahkemeye verilmişse de medyada bazı kişiler tarafından şiddetli bir şekilde desteklenmiş ve bu olayında üstü kapatılmıştır. Özellikle de Akşam gazetesinin başyazarlığını yürüten Necmettin Sadık köşesinde şöyle demiştir;
‘’Abdullah Cevdet,hala Mekke’li yobazların pençesinde. Taassup akımına göre suç sayılan bir fikir mücadelesi için bugün mahkum olursa gerçekten tuhaf olacaktır’’
Allah’ın düşmanı Cevdet… Abdullah Cevdet’i tanıyalım.
CENAZE NAMAZINI KİMSE KILMAMIŞTI, BİR ABDULLAH CEVDET HİKAYESİ…
Ayasofya Camiinde camiden çıkan cemaatin bir kısmı musalla taşındaki tabutun önünde toplanmıştı. Herkes bir şey
söylüyordu. Çoğunun ağzından çıkan cümle şuydu:”Götürün şu Allah düşmanını buradan!”
Hiç kimse cenaze namazını kılmak üzere safa geçmiyordu. “ Bu adam
hayatında İslam dinine sürekli saldırdı. Hazreti peygambere hakaret
etti. Bu sebeple, bir çok gencin ruhi ve imani buhranına, hatta bir
kısmının intiharına vesile oldu. Böyle bir kimsenin namazı kılınmaz!”
diyorlardı.
Dr. Abdullah Cevdet hayatta iken, İslamiyetin aleyhinde bulunmuştu.
Yazılarında devamlı olarak İslami değerlere hücum etmişti. En büyük
hedefinin, “halk arasında dinin nüfuzunu (etkisini) kırmak” olduğunu
söylüyordu. Bu bakımdan ahali kendisine “Adüvüllah Cevdet- Allah’ın
düşmanı Cevdet) ismini takmıştı.
Abdullah Cevdet’in yazdıklarını halk nefretle karşılamaktaydı. İslam
düşmanlığı yapan gazetelerin batıp gitmesi gibi Abdullah Cevdet’te halk
nazarında yok sayılmaktaydı.
Öldüğünde de yanında hiç kimse bulunmamaktaydı. Şimdi de cenaze namazını hiç kimse kılmak istemiyordu.
İmamlar da cenaze namazını kıldırmak istemiyorlardı. Ayasofya’daki
tartışma giderek şiddetleniyordu. Abdullah Cevdet’in yakınları cenaze
namazının kılınmasını, cemaat ise kılınmamasını istiyorlardı.
Abdullah Cevdet’in yakınları vakit namazını kılmamışlardı. Cenaze
namazına da katılmayacaklardı. Fakat cemaatin cenaze namazı kılmasında
ısrar ediyorlardı.
Tartışmanın daha fazla uzamasını istemeyen bir vatandaş bağırmıştı;”Bu adam İslam düşmanıydı, dinsizdi, namazı kılınamaz!”
Bu tartışmalardan sonra Abdullah Cevdet’in ölüsünü alan yakınları
cenazeyi koyacak araba bulamazlar. Sağa sola koşuşurlar, fakat yok…
Cenazeyi koyacak bir araba yoktur. Ne gariptir ki; o gün İslam cenaze
arabaları meşguldür. Neticede, Fener Rum Patrikhanesine telefon edilerek
cenaze arabası istenir.
Abdullah Cevdet’in cenazesi haç işaretli cenaze arabasına konularak götürülür.
Cenazenin yanında sadece birkaç yakını bulunmaktadır…
(Meşhurların Son Anları- Burhan Bozgeyik, sayfa:310 -311)
İngiliz Muhipler Cemiyeti’nin kurulmasında rol aldı ve Kürt Teali Cemiyeti‘nde faaliyet gösterdi. Türk ırkının ıslahı için Avrupa’dan damızlık erkek getirelim, diyen kişidir.
Ahmet Mithat Efendi
Üst derecede masondur. Mason kaynakları Genç Osmanlıları şöyle anlatıyor: “Bütün Genç Osmanlıların hürriyetin insanın en doğal hakkı olduğu konusunda ve çeşitli edebi türlerde çok sayıda yazıları vardır. Kardeşimiz Şinasi’nin şiirleri ise, masonik alegoriden esinlenen ve zamana göre yürek isteyen dizelerle doludur.
Kardeşimiz Ziya Paşa’nın “Diyâr-ı küfrü gezdim beldeler kâşâneler gördüm” deyişi, toplumun kendi durumunun bir muhasebesini, bir sorgulamasını yapmayı başlatacaktır. Bu devirde, Batı Medeniyeti ile Osmanlı değerleri arasında en ayrıntılı karşılaştırmayı yapan Kardeşimiz Ahmet Mithat Efendi olmuştur. Onun gazete ve dergi makaleleri ve ders kitapları dışındaki yüzden fazla eseri arasında, bu sorunlardan söz etmediği kitabı hemen hemen yok gibidir. [52]
Ali Cânip Yöntem
Şark’ın Ufukları
Yükselmeyen tazarru’un ey Şark bitmiyor;
“Hayye âlel felâh”ını gökler işitmiyor.
Sönsün fezalarında sükûn işleyen seher
Dönsün zeminlerinde de isyana secdeler…
Diz çökmesin sağır göğe öksüz duaların!
Yaksın bütün ufukları artık belâların.
(Geçtiğim Yol / 1918)
Celal Sahir Erozan
O Geliyor
Yıl, 1919,
Mayısın on dokuzu.
Kızaran ufuklardan kaldırıyor başını
Yeryüzüne can veren
Cana heyecan veren
Al yüzlü doğan güneş!
Falih Rıfkı Atay
“Cehennemim var diye
Kurum etme ey Tanrım
Bağrımdaki ateşle
Seni bile yakarım”
Faruk Nafiz Çamlıbel
Yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil,
Kanlı bir gözyaşı nehrinde muazzam tabutun
Ey ilâhın yüce davetlisi, göklerden eğil
Göreceksin duruyor kalbimizin üstünde putun!
Tanrı, peygamber diye nedir, kimdir bilmeden
Taptığımız ne varsa, hepsi ondan şekil aldı.
Hâlide Edip Adıvar
“VURUN KAHPEYE” ROMANIYLA,YAHUDİ İSLAMCI İMAMLARIN YOBAZLIĞINI BAHANE EDEREK, KÖPEKLER GİBİ İSLAM’A SALDIRIR, AMA HİÇ BİR ZAMAN TEVRAT KİTABININ SAPIKLIĞINA SALDIRMAMIŞTIR !.. ÇÜNKÜ KRİPTO YAHUDİDİR..
Halit Ziya Uşaklıgil
Aşk-ı Memnu yani Yasak Aşk romanında evli bir kadın, kocasının yeğeniyle zina yapmaktadır. Eser bunun üzerine kuruludur.
Halit Ziya denen mason, ahlaksızlığı, zinayı edebiyat aracılığıyla normalleştirmektedir.
Zaten Aşk-ı Memnu konu olarak, Madam Bovary romanından çalıntıdır.
Hamdullah Suphi Tanrıöver
İslam düşmanlığı yapmıştır. Özellikle Dağ Yolu adlı kitabında şeriata karşı nefretini kusmuştur. Irkçılığı öne çıkaran görüşleri çoktur. Faşizm taraftarıdır.
1930 yılında şöyle yazmış:
“
Faşizm
bir vatan ideali etrafında iktisadi refahı, siyasi ve içtimai ahengi tesis etmeyi düşünür. bu milliyetçiliğin farikası
*,
milletin hakim ve mahkûm sınıflara ayırmak değil, her meslek erbabının
umumi bir işbölümü içinde çalışma hakkını tanımak ve onun yükselmesini
temin etmektir. […] Münevver ve milliyetperver bir gençliğin, italya
toprakları üzerinde, sınıf gayz ve kininden doğan hareket karşısında
derhal kendini toparlamasını ve büyük vatanperverin
doğru
yola gösteren emri altında, arzın medeniyet membalarından biri olan
güzel memleketlerini siyanet edebilmelerini, hürmet ve takdir ile
görmüşüzdür. Biz faşist milliyetperverliğin dünkü galeyanında, hem
mazimizi hem istikbalimizi görürüz.”
Türk Yurdu
, Mayıs 1930; aktaran:
Mete Tunçay
,
“Türkiye Cumhuriyeti’nde tek parti yönetiminin kurulması” (1923-1931),
Ankara (Yurt Yay.), 1981; Sevan Nişanyan, “Yanlış Cumhuriyet”, Kırmızı
Yay., İstanbul 2008, s.31
Romanya dan bir kısım Hristiyan, Şaman ve Gagavuzları
Ataturk un kurduğu Turk Ortodoks patrikhanesi
cematini olusturmak uzere, 70 kadar kızlı erkekli öğrenciyi, Türkiye’ye getirmeyi başaran Tanrıöver’dir.
1943 yılında, İnönü’nün onayladığı bir kararla, bu öğrencilerin nüfus
cüzdanlarına Hristiyan Türk Ortodoks yazılır ancak uzun vadede bir kısmı
patrikhaneyi terk eder, bir kismi Müslümanlığı seçer.
Hüseyin Cahit Yalçın
Mason olduğu için Abdülhamid düşmanıdır, devlete saldırılarından dolayı Serveti Fünun dergisinin kapatılmasına sebep olmuştur.
1922’de yeniden çıkarmaya başladığı Tanin gazetesinde Cumhuriyet hükümetini eleştirince gazetesi kapatilarak Çorum ‘da bir bucuk yıl sürgün kaldı. Cumhuriyet döneminde de önde gelen İttihatçilardan biri olmasına rağmen varlığını etkin bir şekilde sürdürebilmiştir. Türk siyasi hayatında, merkezde olmayan ama her zaman “merkeze yakın” durmayı başaran figürlerin bolluğu arasinda bir “devlet adamı” olarak dikkat çekici bir yeri vardır.
Kadrolu masondur. Bakınız: www.mason.org.tr/web/03_turkiye.html
Celal Sahir Erozan O Geliyor
Yıl, 1919,
Mayısın on dokuzu.
Kızaran ufuklardan kaldırıyor başını
Yeryüzüne can veren
Cana heyecan veren
Al yüzlü doğan güneş!
Kemalettin Kamu , Şair (CHP Milletvekili)
Ne örümcek,ne yosun
Ne mucize,ne füsun
Kabe Arabın olsun Çankaya bize yeter..
Mahmut Esat Bozkurt Mahmut Esat Bey söz aldı ve sertçe cevap verdi: “Evet hıristiyanlığı… Çünkü islâmlık terakkiye (ilerlemeye) manidir. Bu dinle yürünmez mahvoluruz. Ve bize kimse de ehemmiyeti vermez..” dedi. Devlet idaresindeki kaba sofuların elindeki dine kutsallık tanımak, bana göre Afrika zencilerinin çömlek ve taş parçalarına tapmalarından fazla bir anlam ifade etmez. Birinci olayla ikinci olay arasındaki fark, ilki kuruntuya dayanan bir inanç, ikincisi de bir toprak parçasına güvenmekten ibarettir. Türk medeni kanunu yürürlüğe girdiği gün, milletimiz ondört asırdır kendini çeviren sakat ve karışık inançlardan kurtulmuş olacaktır.” Bu ve buna benzer sözleri sık sık Meclis kürsüsünden dillendiren bir isimdi CHP’li Adalet Bakanı Mahmut Esat Bozkurt.
Melih Cevdet Anday
Yıl, 1919,
Mayısın on dokuzu.
Kızaran ufuklardan kaldırıyor başını
Yeryüzüne can veren
Cana heyecan veren
Al yüzlü doğan güneş!
Munis Tekinalp takma adlı Moiz Kohen… Sürekli Türklüğü öne çıkaran, Kemalizme vurgu yapan, İslam’ın emri olan Şeriat’a “kahrolsun” diyen, Halifeliğin ve Padişahlığın kaldırılmasını savunan ve sonunda Fransa’da Yahudi mezarlığına gömülen bir Yahudi…
NÂZIM HİKMET RAN
Dönmedir , mason, dedesi Polonya Yahudilerinden Borjenski’dir. Türk vatandaşlığından atılmıştır.
Osman Hamdi
Mason Osman Hamdi – Mihrap (Resmin özgün adı: Tekvin – Yaratılış)
Mihrapta rahle üzerine oturmuş hamile bir kadın (İngiliz Kraliçesi) ve yerlerde İslam kitapları.
Rahleye sadece Kuranı Kerim konur. Mihrapta sadece imam bulunur. Dini kitaplar yerlere atılmaz.
Camide kaplumbağanın ne işi var? Burası Bursa Ulu Camii’nin üst katıdır. Mason Osman Hamdi, kaplumağalarla Müslüman-Türk Osmanlı halkını simgeleştiriyor ve onları terbiye ediyor.
Kuran Okuyan Kız, Çoğuna göre, çok güzel işte, Kuran okuyor denmektedir. Öyle değil. Yine masonik bir tavır. İslam’ı bozma, sulandırma çalışmasıdır bu. Baş açık ve dar bir elbiseyle Kuran okuyun, diyor.
Tevfik Fikret
Tarih-i Kadim
En zorlu düşmanın işte, tanrı,
boğmak ister seni ulu katında,
çok iyi tanırsın sen o yılanı,
onun kızgın zehrinden bir vakitler bize
bir tadımlık vermiştin hani.
***
Ey şanlı avcı, tuzağını boşuna kurmadın!
Attın… ama yazık ki, yazıklar ki vuramadın.
Abdülhamid Han’a bir Ermeni tarafından yapılan suikast girişiminin başarısız olmasına üzülüyor.
Refik Halid Karay
Kurtuluş Savaşı aleyhine yazılar yazdığı ve faliyet yürüttüğü gerekçesiyle vatan haini ilan edilerek “yüzellilikler” listesine girdi. 9 Kasım 1922’de sınır dışı edildi. Sürgün olarak gittiği Beyrut ve Halep’te 15 yıl kaldı.
Reşat Nuri Güntekin
Romanlarında, halkın din kaynaklı saf
inanışlarıyla “satirik” (iğneleyici) bir üslupla alay ederdi daima.
Belki de o yüzden güldüğü şeylere inanmaması normaldi. Bir derginin,
“Ahirete inanır mısınız?” sorusuna, “Dünyaya gözleriniz kapar kapamaz
sevdiğimiz şeyleri orada bulacağımızı ümit etmek çok güzel bir şeydir.
Fakat ben bu saadeti çoktan kaybettim” cevabını vermişti CHP’li vekil
Reşat Nuri Güntekin.
Rıza Tevfik Bölükbaşı
1918-1919 yılları Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar Büyük Locası Büyük Üstadıdır.
Babasının isteği üzerine İstanbul’da bir Musevî okulunda okudu. Gelibolu’da rüştiyeyi bitirdi. Galatasaray Lisesi’nden mezun oldu. Yüksek öğrenimine Mülkiyede başladı ise de öğrenci hareketlerine katıması nedeniyle kovulunca 1890 yılında Tıbbiyeye girdi ve 1899 yılında mezun oldu.
1907’de İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne girdi. II. Meşrutiyet sonrasında Edirne mebusu oldu. Damat Ferit kabinesinde Maarif Nazırı oldu. Sevr antlaşmasını imzalayanlardandır. Balkan Harbine de, Kurtuluş Savaşına da karşı çıkmıştır. Cumhuriyet döneminde Vatan Hainileri-Yüzellilikler Listesine girdiği için yurt dışına kaçmış, af Kanunu’ndan faydalanarak ancak 1943’te yurda dönebilmiştir.
Felsefeye merakı nedeniyle “Feylesof” diye anılır. Sekiz dil biliyordu, şair ve yazardı. Şiirlerinin tümünü derleyerek 1934 yılında Lefkoşa’da Serab_ı Ömrüm adıyla yayınlamıştır. Tekris yeri ve tarihi bilinmemektedir.1909 da başlayan görev döneminde Hatiplik yapmıştır. 1918-1921 dönemi için Büyük Üstad seçilmiş, 1919’da istifa etmiştir.
Ahmet Rasim
Mehmet Emin Yurdakul
Hüseyin Cahit Yalçın
Reşat Nuri Güntekin
www.mason.org.tr/web/03_turkiye.html
Şinasi
Üst derecede masondur.
Mason kaynakları
Genç Osmanlıları şöyle anlatıyor: “Bütün Genç Osmanlıların hürriyetin
insanın en doğal hakkı olduğu konusunda ve çeşitli edebi türlerde çok
sayıda yazıları vardır. Kardeşimiz Şinasi’nin şiirleri ise, masonik alegoriden esinlenen ve zamana göre yürek isteyen dizelerle doludur.
Kardeşimiz Ziya Paşa’nın “Diyâr-ı küfrü gezdim beldeler kâşâneler
gördüm” deyişi, toplumun kendi durumunun bir muhasebesini, bir
sorgulamasını yapmayı başlatacaktır. Bu devirde, Batı Medeniyeti ile
Osmanlı değerleri arasında en ayrıntılı karşılaştırmayı yapan Kardeşimiz
Ahmet Mithat Efendi olmuştur. Onun gazete ve dergi makaleleri ve ders
kitapları dışındaki yüzden fazla eseri arasında, bu sorunlardan söz
etmediği kitabı hemen hemen yok gibidir.
[52]
Ziya Gökalp
Fırat Olcay
21 Eylül, 15:39
Olaylar Ve Gerçekler
ÜSTAD NECİP FAZIL’IN KALEMİNDEN ZİYA GÖKALP GERÇEĞİ
PAPAĞAN RESMİ TARİHLE YETİNMEYELİM, YAKIN TARİHİMİZ BİZE OKUTULDUĞU GİBİ DEĞİLDİR, GERÇ EK TARİHİ MUTLAKA ARAŞTIRIP OKUMAMIZ GEREKİR.
KEMALİZM VE IRKÇI MİLLİYETÇİLİĞİN KURAMCISI VE ZİYA GÖKALP’İN ARKASINDAKİ AKIL HOCASI MUNİS TEKİNALP TAKMA ADLI İSLAM VE ECDAT DÜŞMANI MOİZ KOHEN YAHUDİSİDİR.
BİLİNÇLİ İSLAM DÜŞMANI BU ADAMIN MEZARI ŞU ANDA FRANSA’NIN NİCE ŞEHRİNDE BİR YAHUDİ MEZARLIĞINDADIR.
EYY ! MÜSLÜMAN TÜRK KARDEŞİM, KİMİN FİKRİNİN PEŞİNDEN GİTTİNİ ÇOK İYİ BİL VE KENDİNE GEL !
Ziya Gök Alp Ölürken Allah’a Küfür Ediyordu. (Türkçülük Kurucusu)
Ölürken Allah’a Küfür Ediyordu.. Ziya Gökalp…
“Başında kuzunun bulunduğu aslanlar ordusu aslında kuzular ordusudur” demiş bir düşünür…
Yaklaşık bir buçuk asırdır milletimize, aslan postu giydirilmiş kuzular, büyük önder, büyük mütefekkir, büyük siyasetçi ve devlet adamı olarak tanıtıldılar…
Bunları büyük bilip aldanan milletimizin aslanca duruşu ve mücadeleleri de tesirsiz, sonuçsuz bırakıldı…
İşte son asırda ülkemizdeki vatanseverlere, milliyetçilere, dindarlara, bir ülküsü olanlara çok büyük bir aslan gibi sunulan Ziya Gökalp de aslında bu kuzulardan biriydi..
Bakın gerçekte bize tanıtılanın aksine nasıl bir Ziya Gökalp yaşadı;
Ziya Gökalp Fransız Hastanesine yatırıldığında bitkin bir vaziyetteydi. Yataktan kımıldayamıyordu.
Gökalp’ın hastalığı ağırlaştıkça asabiliği de artıyordu. En ufak bir hadiseye öfkeleniyor, bağırıp çağırıyordu. Öldüğü gece de başını duvardan duvara çarpmıştı.
Ziya Gökalp’ın öldüğü geceyi Necip Fazıl şu şekilde naklediyor;
Ziya Gökalp’ın Allah’ a karşı tavrına ait bir müşahede(gözlem)…
Tarihin ve kimsenin bilmediği bir hadise… Benim kırk yıllık bir hatıram…
Bundan kırk küsur yıl önce, Abdülhak Hamid’in evinde bir hanımefendiyel tanıştım. Bu hanımefendi, ömrü Avrupa’da geçmiş, ne Ziya Gökalp’ı tanıyan, ne Türkiye’yi, Türk Edebiyatını bilen, züppe, Avrupalılaşmış bir kimse… Kimsenin kastla, ne lehinde olabilir, ne aleyhinde..
Ben Abdülhak Hamit’e, Ziya Gökalp’ın dinsizliğinden bahsederken birden doğruldu ve aynen şunları söyledi…
“İstanbul’a gelişlerimden birinde hastalandım ve Fransız hastanesine yattım. Bitişiğimdeki odadan garip sesler geliyordu.Kim olduğunu, bu sesleri çıkaran hastanın kim ve ne olduğunu sordum. Meşhur Ziya Gökalp, dediler. Mebusmuş(milletvekili). Profesörmüş…ismini bile yeni duyuyordum. Öldüğü gece, başını duvarlara çarparak, SABAHA KADAR ALLAH’A EN GALİZ(AĞIR) KELİMELERLE SÖVDÜ… O kadar fena oldum ki bu hal karşısında odamdan çıkıp başka bir yere sığındım. Öğrendiğime göre Allah’ a inanmazmış…”
Hem Allah’a inanma.Hem ona söv!
Duyulmamış görülmemiş şey…
(Necip Fazıl, Sahte Kahramanlar, Sayfa: 74–75)
Daha önceleri de çeşitli defalar ruhi bunalım geçiren Ziya Gökalp bir defasında intihara teşebbüs etmiş, şakağına tabancayı dayayarak tetiği çekmişti.
Kurşun kafasını delip içeride kalmasına rağmen ölmemişti. Öldüğü gece yine böyle bir krizin tutmuş olduğu anlaşılmaktadır.
Fransız Hastanesi’nde hayata gözlerini yuman Gökalp, aynı hastanenin ölülerin bekletildiği odasına kaldırılmıştı.Gökalp’ın başucuna bir haç konulmuştu.İttihat ve Terakki dönemi ile Cumhuriyet dönemsinin Mütefekkiri olarak bilinen Gökalp’a Hıristiyan muamelesi yapılmaktadır.
Enver Behnan Şapolyo, Gökalp’ın son anlarını şu şekilde anlatmaktadır;
Ziya Gökalp’ı son defa görmek istediğimi söyledim.Doktorlardan biri “Lütfen benimle birlikte geliniz” dedi.. Doktor ve ben… Dar ve temiz bir koridordan geçtik. Çakıl taşlı bir bahçeden ilerledikten sonra doktor, beyaz önlüğünün cebinden çıkardığı bir anahtarla önünde durduğumuz kapıyı açtı.”
Burası tavan pencerelerinden donuk ışık sızan kubbeli bir odaydı. Ölüler buraya konuyordu. Her yer mermer döşeli ve bembeyazdı. İlahi bir sessizlik ve ortada yüksekçe bir yere oturtulmuş tabut biçiminde mermerden bir mezar üstü vardı.”
“Başucunda bir haç, haçın altında bir Meryem ana kandili… Kandil donuk ışığıyla hafif hafif titreşiyordu. Kandilin gölgesinde de yatan Ziya Gökalp’tı. Beyaz kefenlere bürünmüştü…”
“Doktor eliyle, Ziya Gökalp’ın kendini öldürmek istediği zamandan kalma alnındaki ize parmağıyla dokunarak: “İşte kurşun buradan girmişti” diyordu. Alnından giren kurşunun bıraktığı dörtlü işaret, sanki başucunda duran haçın gölgesiydi. Birlikte bu ize dokunduk, sonra da ellerimizi kavuşturup büyük Türk düşünürünün önünde gözyaşı döktük. Bizi kendimize getiren hastanenin Fransız bekçisi oldu. Bekçi Fransız Büyükelçisinin gönderdiği çelengi getirdi. Gökalp’ın ayakucuna konulmak istenen bu Çelengi, başucuna bıraktırdım. Sonra da onun başının üstünde duran İstavrozun üstüne çelengi sararak, bu kutsal dörtlüyü kapattım”
“Cenazenin yanından ayrılırken de yanan mumu söndürmekten kendimi alamadım. Bu Hıristiyan gelenekleri ile yatırılan bir Müslüman cenazesine karşı, yerine getirilmesi gerekli, kaçınılmaz bir vazifeydi.”
[Enver Behnan Şapolyo, Ziya Gökalp: İttihad-ı Terakki ve Meşrutiyet Tarihi, S.231–232]
(Meşhurların Son Anları – Burhan Bozgeyik, TÜRDAV Yayınları, Sayfa:321-322, İstanbul, 1993)
Kalem kılıçtan keskindir. Kelimeler kullanabilenlerin silahsız kuvvetleridir. Şayet Ziya Gökalp, Ali Suavi, Kendini Türk ve Müslüman tanıtırken içten içten İslam’ı yıkan Munis Tekinalp(Moiz Kohen) gibi kalemşorlar sahnede olmasaydı, faaliyette olmasaydı, imkanız gibi gözüken bir çok şeyi bu ülkenin düşmanları başaramazlardı.
Bu kalemler halkın gayretini, ömür sermayelerini, geleceğini hep yanlış yerlere kanalize etti. Yanlış fikirlerle yanlış aksiyonlara sebep oldu.. Böylece Osmanlı ancak yıkılabildi… Ardından bu millete akıl almaz zulümler yapılabildi… Asıl katil tetiği çeken değil, kalemi kullanan eldir…
Ve.. Adalet-i İlahi öyledir ki, böyleleri daha dünyada iken, yaklaştıkları korkunç bir ilahi azabın emareleri üzerlerinde görülmeye başlanır.. Halk tabiri ile “Ölemezler bile”… Ziya Gökalp, son bir asırdır yaşanan ve hala yaşanmakta olan birçok acının sorumlusudur. Kalem kullananlar kaleminin namusunu korumalı.
Yusuf Ziya Ortaç
İslamsız Türkçülerdendir, kendisi İslam düşmanı bir masondur.
Yakup Kadri Karaosmanoğlu
Sabetayisttir. Yani Müslüman görünümlü Yahudi.
Türkçülüğün
diğer kaynağı ise Müslümanlığı kabul edip Osmanlı Devleti’nde görev
alan aslen Yahudi Polonya – Macaristan milliyetçileri ve onların devamı
denebilecek Selanik merkezli
“İslamsız Türkçüler”
dir.
Selanikli olmasalar da Selanik’te oluşan ekolü benimseyenlerin büyük
çoğunluğu aynı zamanda Sabetaycı veya Karaimcidir. Halide Edip Adıvar, Yakup Kadri Karaosmanoğlu,
Falih Rıfkı Atay, Hamdullah Suphi Tanrıöver, Reşat Nuri Güntekin, Orhan
Seyfi Orhon, Yusuf Ziya Ortaç, Tekin Alp, Yaşar Nabi Nayır, Hüseyin
Cahit Yalçın, Celal Nuri İleri, Faruk Nafiz Çamlıbel, Burhan Belge,
Ahmet Emin Yalman, Yunus Nadi, Doğan Nadi, Simaviler… bu akımın etkili
temsilcileridir. “İslamsız Türkçülüğü” savunan düşünce ve aksiyon
adamları, ellerindeki yayın gücü ile daha etkili bir kamuoyu
oluşturabilmişlerdir.”
Yaşar Nabi Nayır (Edebiyatçı)
Yeni bir inanç sistemi ile birlikte ‘yeni minare’ ve ‘yeni ezan’ ile alakalı bir şiir neşretmiştir …
Motorların şarkısı olsun yeni bestemiz
Yeni din ezanları minareler yerine Bulutlara püsküren bacalarda okunsun
İsmail Habib Sevük
İsmail Habib Sevük, bir yandan CHP milletvekilliği yaparken bir yandan da Cumhuriyet’te köşe yazıyordu. Bir yazısında, “sınırları” çok ama çok zorlamıştı: “Namaz Mekke devrinde yoktur. Mekke âyetlerinde ibadetten müphem bahsedilirdi, bu da sırf Muhammed’e tevcih edilmişti. Müminlere değil. Namaz müminlere Medine’de teşmil edildi. O da üç vakitte; fecirde, grupta, geceleyin. Beş vakit namaz Muhammed İslâmlığı’nda katiyen yoktur.”
Orhan Seyfi Orhon
İnsanız en şerefli mahlûkuz
Deyip de pek fazla övünmek haksız
Atamız elma çaldı cennetten
Biz o hırsızın çocuklarıyız.”
Lakırdılarım
1914`de doğdum,
15`de konuştum;
Hala konuşuyorum.
Lakırdılarım ne oldu?
Gökyüzüne mi gitti?
Belki de hepsi geri gelecek
Tayyare biçimine girip
1939`da.
Allah varsa eğer
Başka bir şey istemem ondan.
Bununla beraber istemem
Ne Allahın olmasını,
Ne de işimin
Allaha kalmasını.
Orhan Veli Kanık
